پست های وبلاگ

بنام ذات حق

در باب نوشته بالا باید بگویم از دید من آنارشیست وطن صرفا جایی نیست که به دنیا بیایی و در آن زیست 
کنی  اگر وطن شرایط زیست و نمو عادلانه را از تو بگیرد و تو را در انبوهی از مشکلات رها سازد آن وطن موطن اصلی تو نیست  وطن جاییست که در آن دلشاد باشی و بنا بر توان و علاقه خود برای مردمانت و خودت کار و خدمت کنی وطن باید به شخص احساس در خانه بودن بدهد و نه استرسی دائمی اما از این نوشته نباید برداشت شود که یک آنارشیست راضی به جنگ مرگ سرکوب و خفقان دیگر انسانهاست  خیر بلکه بلعکس او همه اینها را محکوم میکند و در حد توانش برای در راه ماندگان  آوارگان و خسارت دیدگان تسلی بخش خواهد بود اما ذکر یک نکته دیگر اینجا اهمیت دارد  و آن اینست که افراد عادی فارغ از هر سمت و سوی سیاسی  اگر بیگناه کشته شوند میتوان از عنوان شهادت برای ایشان بهره برد اما این مورد درباره مهاجم و خصوصا نظامی مهاجم صدق نمیکند  در پایان باید گفته شود وطن پرستی افراطی و ضایع کردن حقوق دیگر افراد(غیر هموطن) نیز به همان اندازه مورد نکوهش خواهد بود 

دیالوگی مربوط به یک شخصیت وجود دارد که میگوید 

یک سرباز با علم بر پوشیدن یونیفورم باید احتمال این را بدهد که در آن نیز خواهد سوخت 


جاوید الف  که منظور همان پایندگی ایرانی آزاد است