پست های وبلاگ

به نام خداوند شهيدان و راستگويان!
عشق،
آتش‌وار است؛
و با آبدستیِ تمام،
آراسته‌سخن و خوش‌كلام،
عاشق را سوی خويش آوا می‌كند؛
و شهيد،
شورنده‌ای است شوريده‌حال؛
كه گلبوسه از لبان آتشين عشق می‌نوشد!
شوريده‌حالی است شيدا؛
كه «ركعتان عشق» را،
از شط خون قامت بسته‌است!
شيدايی‌ است شيفته؛
كه آيت «مَن عشقته» را،
با خامه‌ی خون تفسير بنموده‌است!
شيفته‌ای است عاشق‌ نام؛
كه عاشق‌پيشه و آتش‌جان،
خرمن‌ خرمن،
وجودش را،
در آتش عشق بيكرانه‌ی مطلقِ محبّت سوزانده،
و با خوشه خوشه‌ی پروينِ پاره‌های پيكر خویش،
پهن‌دشتِ پريشانی را،
پُر بنموده است!
در وصف شهيد و شهادت،
و شرح شهامت‌ها؛
شجاعت‌ها؛
پايمردی‌ها؛
مردانگی‌ها؛
بزرگی‌ها؛
سترگی‌ها؛
و جاودانگی‌های شهيدان،
هرچه گفته آید،
باز هم نمی‌توان،
قطره‌ای،
از عظمت اين پاكان خدايی را بازنمود؛
در وصف سرخیِ راه،
و سرسبزیِ ايمان شهيدان،
هر يادی بر زبانِ دل جاری گردد؛
و هر سِروادی بر جانِ دل ساری شود،
باز هم جای سخن باقی است؛
سرايش می‌ماند؛
و واژه‌ها،
در نمايشِ شكوهِ شهيدان،
درمی‌مانند...
توصيف شهيد و شهادت را بايد،
در سروده‌ها و عاشقانه‌های عشق آموخت؛
و در گل واژه‌های قاموس بی‌كرانه‌ی ايمان،
جستجو نمود!
وصف شهيد و شهادت را بايد،
در خون‌نوشته‌های گلگونِ تاريخ خواند!
وصف شهيد و شهادت را بايد،
در سنگ‌نوشته‌های تختِ جمشيدِ آرامگاهِ جاويدِ آزادمردانِ شهيد، نجوا نمود...
منبع:
کتاب دل‌نامه‌ها و آفرین‌نامه‌ها، (توصیفی از شهید و ترسیمی از خط سرخ شهادت) زهرا حکیمی بافقی، اصفهان: آشیانه‌ی برتر، ۱۳۹۴.



درود جناب لاهیجی ارجمند

پست ارزشمندی را به اشتراک گذاشتید.

سپاس از اندیشه‌های نابتان.

گزینه‌ی نقد را می‌زنم برای توجّه بیشتر دوستان به مباحث موجود در پست جاری