پست های وبلاگ

درود مهربانو جان

و علیکم سلام خانم شیخ محمدی سارای عزیزسپاس

سلام بر بانو کوهواره
البته قهر نیستم و نمیشم... صرفا مطبی بود که حس کردم شاید دوستان خوششان بیاد

سلام و عرض ادب و احترام

سلام و مجید عزیز
البته من زیاد کینه نگه نمیدارم ولی در کل به حرفات معتقدم دستکم در مورد حضرات بیشعور ... بخصوص که گاهی اگر پوزه ی کسی را به خاک نمالی فکر میکنه از ریش و پشمش ترسیدی

نکته سه خیلی کاربردیه و با کلاس تر

و خشم تو
گلوله ایست کز خشاب من کم میشود
پس شلیک کن که اگرچه فک کفتار قوی ست و پاچه گیر اما کشتنش رسم خوشایندیست . مانا هم البته میخواست کاری کند که زمینه ی فتوای قتل کفتار را مهیا کند . بزن برادر که خشم همه ما در مشت توست . گاهی غرش شیر هم لازمه بخصوص وقتی شغالان و لاشخورها بیشه را بی صاحب میانگارند . بر پدر و مادر نالوطی لعنت
راستی به اصلهای شما و مانا یک اصل دیگر اضافه کنم : " اصل گلاله ای : وسط دعوا حلوا پخش نمیکنند


پ ن : دقت کردید گلاله و گلوله به هم شبیهند ؟

ولی منو تو هیچ وقت باهم قهر نکردیم

اره دقیقاااا ❤️❤️❤️❤️❤️

زیرفرش

درود فاطمه عزیزم

🌸🌸

سحر خوشگل خودمی❤️❤️
(قهر کردن مثل ریختن زباله ها زیر فرش خونست)
عاااالی بود این تکست👏👏👏👏

سلام
میگم سحرجان آبجی آخه جاش میشه مگه زباله زیرفرش لااقل می نوشتی خورده نونی چیزی... که جارودستی نپتون می بُردِش
خب یه دفعه میگفتی قهرکردن مثل ریختن که نه قایم کردنِ محموله ی شهرداری زیرفرشه دیگه
اینطوری تشبیه مرکّبش بلیغ هم میشه

درود سحر نازنینم

چشم آبجی کوهواره اصلا هرچی شما بگی

مرسی فاطمه جان
😁😁🌻🌻

درود متقابلا ساراجان

واقعا از زیست متنفر شدی؟

وقتی تو حرف میزنی من گوش سرتاپا شوم سحر

👏👏👏🌸🌸🌸عالی

درود برشما حقیقتاً همینه و البته اوّل تاثیرِ نانِ حلال در عوالمِ وجودیِ مخلوق و سپس تربیتِ خانوادگی و مهارتهایی که بدرستی اذعان نمودید و بعدش بکارگیری درستِ این مهارتها در جایگاههای خود و ایضاً در لحظه های آنیِ تصمیم ؛ به دور از هرگونه تَزَیُّغِ قلب و برکناراز هرنوع منفعت طلبی های بی فروغِ شخصی سازی شده ی ذهنِ نسبیت درگیر ، خیلی مهمّه در (( از ظلمت ها به نورِ شادی ها حرکتی پویا و آگاهی بخش (به خود و خلق) داشتن درسایه ی توفیقِ خدا و توکلِ همراه با تلاش ))

سپاسگذارم از حضورتان

خوش آمدید

درود مهربانو جان

سلام گلاله بانوی مهربان

رنجاندنِ کسی مثل ریختن یه کیسه برنجِ کیلویی دویست و پنجاه هزارتومن زیر فرشه

همیشه بخندی عزیزبانو آمین

و‌حق باشماست باید گاهی رها کرد البته رها کردن نه به معنای بی اعتنا بودن چونکه وقتی از گفتار یا رفتارِ ناسنجیده ی کسی آشفته رنجیده خاطری ؛ اصلا نمیشود بی اعتنا به قضیه بود چون بالاخره گوشه ای از خمیرمایه و طینتِ انسان از اُنس و احساسه که این احساس ناخوشایند همچون خوره روح و دل و جان رو آزار میده برای همین هم هست که سعدی شیرازی در طنزی بسیار زیبا میگه که :
گاوان و خرانِ باربردار
بِه زآدَمیانِ مردم آزار

و در کل مردم آزاری و تکبرِ منجر به رنجاندن نوعی بیماریِ سرایتی است لذا برای مبتلا نشدن به قولِ شما بانوجان باید رها کرد و این رهاکردن را من به معنای (به خداسپردن) می دانم (افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد ) چرا که خدا (من یشاء) است و بالاخره یا به دعای خیر شما ان شخص را هدایت به نیکی و عذرخواهی میکند یا اینکه خودِ خدا طبق حق الناس آن طرف را مجازات می نماید . و در کل باید در زمان حال زندگی کرد و از گذشته هرچندکه دشوار است و جانکاه ؛ عبور کرد و به قول مولوی (صوفی ابن الوقت باشد ای رفیق / نیست فردا گفتن از شرطِ طریق ) و به قول خیام نیشابوری
( ( از دی که گذشت هیچ از آن یاد نکن / فردا که نیامده است فریاد نکن / برنامده و گذشته بنیاد نکن / حالی خوش باش و عمر برباد نکن )) .

و اینکه بانوجانم رنج را (رَ ) به (دِ) تبدیل به نگاهِ دریایی ات و دِنج خیال باش که خدای بیننده هست و تمامِ رنجاندن ها؛ پنهانکاری ها و نامردمی ها و ایضاً خوبی ها را می بیند و به ثبت می نگارد و همچنین ناراحت که شدیم باید (نا) ش رو برداریم و (راحت ) بشیم به مددِ الهی و این نگاره هم تقدیم این صفحه ی نیک اندیشِ خیرکردار :

به نام خدا

روزی سقراطِ حکیم مَردی را دید که خیلی ناراحت و متاثّر بود.
علّتِ ناراحتی اش را پرسید. شخص پاسخ داد :
در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی ؟
مرد با تعجّب گفت: خب معلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد ؛ آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلّم است که هرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودنِ کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی را به او برسانم.
سقراط گفت : همه ی این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست و دلشکن و دوراز ادراک مخاطب و قضاوتمنش و زننده است ؛ روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روح و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود.
بیماریِ فکری و روان ، نامش "غفلت" است و باید به جای دلخوری و رنجِش ، نسبت به کسی که بدی می کند و غافل است و قاضی رفتار و رنجکار ؛ دل سوزاند و برای عاقبت بخیری اش دعایش کرد و کمک کرد و به او طبیبِ روح و داروی جان را رساند.
پس از دستِ هیچ بیماری دلخور مشو و توقعِ درک از او نداشته باش و آرامش خودت را از دست مده و خودرا به خدا بسپار تا بیشتر اذیت نشوی .
بدان که هر وقت کسی دارد به تو هر نوع بدی می کند یا دل می شکند ؛ آن شخص در آن لحظه بیمار است... .


زندگی زیباست ا ی زیباپسند
مُثبت اندیشان به زیبایی رسند
آن قَدَر زیباست این بی بازگشت
کز برایش می توان از جان گذشت (هوشنگ ابتهاج )


از یگانه خدا برای همگی مان ( قلب سلیم ) دوراز غمها از ته دلم صمیمانه و صادقانه خواهانم

درود بانو حسین زاده
از مطلب درجی شما استفاده بردم
سپاس

به همچنین آقای راد ارجمند و بزرگوار
سپاسگزارم امیدوارم که مفید بوده باشه این تبادل افکار . برایم بهره وَر و آموزنده است جمیع دلنگاره های یکایک شما معرفت پیشگان
لطفا ببخشید همگی که ضیق وقت بناچار مانع خدمت رسیدنهای هماره و انسجامِ تامِ بیان و همچنین توفیقم بر درک حضور بیشتر
از لطف شما دل آگاهان است

چون دیوانه ها به هم تعلق دارند ساراجان

بانوشیخ محمدی ارجمند
آنچه مهم است و امام حسین (ع ) فقط به عنوان یک انسانِ تمام عیار نه بعنوان فردی از دیدگاهِ مذهبی ؛ در دعای عرفه اش به ان تاکیدِ تام دارند داشتن(( ثبات قدم )) در هرکار است یعنی ((ثبّت قلب سلیم )) که در هر موقعیت و شرایطی چه در زندگیِ فردی چه در رویکرد به زندگی ِ اجتماعی ، یک رفتار ثابتِ محترمانه ی عرف شده ی در روح و جانت و برخاسته از عشق و پاکیِ ذاتت با هرکسی و باتمام مخلوقات : چه عاقل چه دیوانه چه پیرچه جوان چه کودک چه خاص چه عام از جمیعِ جهات تعلل و تغیّرناپذیر و خداخواه داشته باشیم .

دراین زمینه دلسروده ای هم دارم که البته کمی به طنز می زنه ؛ دوست داشتم درسایت منتشر کنم ولی می دانم که برداشت ها در موردش کاملاً مغایر و گوناگون و بحث برانگیز و شاید منجر به جدال شود چون بالاخره طبیعتاً دیدگاهها متفاوت و شعوب گاه متباین و تفکراتِ اذهان در باورهای مختلف گراییده است.

سلامت باشید و درپناه خداشاد
از اطاله ی کلام معذرت

اما گاهی دیوانه هم دیوانه رو از خودش میرونه خانوم شیخ محمدی
چونکه...

سپاسگزارم بانو

درست میفرمایین ثبات هر آدمی قلب و روح آنهاست
همان مرکز عمیق متعالی که در همه ی آفرینش هستی
نمود پیدا کرده و اگه ما به سطح هستی برای علت و معلول
بگردیم مسئله های معلوم و مجهول زیادی خلق کرده ایم
در حالی که روح متعالی قبل از اینکه به لایه ها و بعدهای مختلف تقسیم بشه و به سطح ماده بیاد خلقت و خالقیت همه چیز درش بوده این مخلوقه که دست به جدا سازی و تفکیک میزنه

درود و سلام متقابل و تقدیم گل