سمت خدا

سمت خدا
ذره ی خاکی اگر سر به هوا می کند
در پی اسرار خود چون و چرا می کند

گردش پروانه در محضر گل دیدنیست
پیله ی فرسوده ای تا که رها می کند

رشته ی افکار ما بسته به زنجیر اوست
اوست که در سینه ها شور و نوا می کند

نیست جهان را به جز حسرت واماندگی
بانگ جرس قصه از رفتن ما می کند

گوش کن ای همسفر نغمه مرغ سحر
کز سر شوریدگی صوت دعا می کند

کم ز درختی مشو، برگ و بری بیش نیست
شاخه خود روز و شب، سمت خدا می کند

دانه ی اشکی فشان یک سحر از شوق او
جوهره ی سوز دل بین که چها می کند