افسون عشق

عشق افسون گر همیشه دل جوانی می کند 
در تار مرده دل خانه سازی می کند 
در حیرتم  وقت بیماری دل ساغر پرانی می کند 
دست گل از نر گسی را پیش دل قربانی می کند 
از برای عاشقی با باده ای نو گرایی می کند 
حلقه حلقه چشم دل سور مه ترانی می کند 
پا بهرنه می پرد در خؤاب دل چشم پرانی می كند 
زیر لب لب می  زند با مرغ دل غمزه بازی می کند 
از گمانم رنج دل می داند خود نمایی می کند 
با زلف آویز نگار دست درازی می کند 
هر دلی را مرده دید عطر آگین می کند 
با خنده های زیر لب عشق بازی می کند 
روی تاق دل می نشیند غم سرایی می کند 
از زوق چشمان حریف دل گرانی می کند
از خون دل می نالد و از گریه سئنه خالی می کند 
گر رغیبش نا پسند دل پنا هی می کند 
دل که شوریده بدید زآن گلایه می کند 
عشق می ورزد به هر چه دل یاری می کند
بی خبر زاین بین دارد رغیب 
در حریم دل سر می زند ساغر پیمایی می کند 
می داند با دل افسرده ای رو به ؤیرانی رود
باز در باغ می گردد با لاله ها چابک سواری می کند