ارباب خرد

« ارباب خِرد »
ای   آنکه   تو   دانایی ات   آورده   به کارم          
 من هم  سر خود، در  خط  فرمان  تو  دارم
مِهر  تو که  از موج محبت  دل من  ساخت           
بر صفحه ی  دل، نقشه ی  مهرت  بگمارم
با  شوق   تو  در  وادی  حیرت ، که  برفتم          
 در  جمله ی   عُشاق   تو   در  عین  شمارم
در وادی حیرت،که  فرو رفتم  از این  فکر            
زین  وادی حیرت  نـتوان ، سر  به  در  آرم
گر  خاک  درِ   درگه  تو ، دست  من   آید          
 بر   لوح   بصر4 ، گرد    غبارش     بگذارم
دیوانه    نمی باشم  ،  اگر    راه    تو   پویم          
 جویای تو باشم ،که  در این  خط  و مدارم
فیض   تو  خداوند  جهان ، گر  به  من  آید          
 بر مقدم   فیضت ،  به  یقین   جان   بسپارم
آن  منزل  و   مأوای5  تو  را    گر  بشناسم         
  شادم  به   همان  جا  ، که  بـسازند   مزارم
از  درگه  خود  ،گر  تو  براندیم  دیگر  بار          
 در  نزد   تو    نـتوان   که     بیاورد   غبارم
عمری است که در حیرتم از حکمت آن یار         
 تا  بلکه  زِ یک  حکمت  آن سر  به در  آرم
در   محضر  ارباب خِرد   هر  چه   نـشستم          
 دیدم  که  به    اسب  خِرد  و عقل    سوارم
در   محضر   ارباب  جفا  جو    نَرَوم    من         
  باید   که   در    آنجا     قدمی   پا   نگذارم
یارب حسن از حُسن تو،فیض  اَر  بتوان بُرد         
  خلق    تو     پی  فیض   ،  بـیایند      کنارم
٭٭٭
4- بينايي        5- مكان - مقام