غریب

اهل دنیا نیستم
من در این شهر بزرگ
حس غربت دارم
به چشمم هیچ آشنایی نیست
این آدم ها
هیچکدام را نمی شناسم
اهل دنیا نیستم
می روم از در خانه برون
پی یک بدبختی
پی یک لقمه ی نان
پی یک کار مفید
حس غربت دارم وقتی
پسر همسایه
بی سلام از بغل دستم رفت
من غریبم وقتی
بقال سر کوچه
قیمت یک کبریت را دوبرابر کرده
من غریبم وقتی
برادر به برادر میزند 
از پشت خنجر
من غریبم وقتی
نه پسر همسایه
نه بقال سرکوچه
حتی عموی خود را نمی شناسم
اهل دنیایی نیستم
که در آن
دو همزبان زبان هم را نمی فهمند
اهل دنیا نیستم
من در این شهر بزرگ 
حس غربت دارم