مرثیه امام حسین (ع)

« مرثیه  امام حسین(ع) »      
ای  شیعیانِ  با  ادب  و صبر  و  علم   و  هوش            
صلوات   بفرستید    جمیعاً    به   یک    سروش
در   تعزیت  سرای   حسینی  (ع)  بدار  گوش            
 هرجا  که  ذکر  اوست  زِ جان  و زِ دل بکوش

طرز  عبادت  است ،  زِ   دستش   دهی     چرا

ای پیروان  کوی  حسینی  (ع) از  این  سروش           
 ذکر    مصیبت   شه    مردان  ،  کنید     گوش
نام  حسین(ع)  در   همه  عالم  زند   سروش2            
ذکرش   تمام   برّی و  بحری3    دهند    گوش

با  این سِمت    زِ   جور  عدو  کشته  شد  چرا

صید   کمند   قهر   خدا  ،  می شوی       یزید            
صیاد      بی  مروت    ،    در    کربلا       یزید
از   کینه  و  کدورت    و  جور   و جفا   یزید             
کشتی حسین (ع)  فاطمه (س)،  را  بی گنه  یزید

ویران  کنی    تو   پایگه     دین     حق ،   چرا

بغض4 حسین (ع) و آل   علی(ع)  را  تو داشتی           
  اول     بنای       ظلم    و      تکبر     گذاشتی
در  منزل   و مکان  خودش   ، کی     گذاشتی           
  زآن   خیل   کینه  جو    ،  به  ره  آن  گماشتی

با    رهبران    خلق     نمودی     ستم       چرا

از   سرزمین  اصلی  خود ،  راندی  اش    برون            
 کارش  چه  بُد   ، به  کار  تو  ای  نابکار دون
فرمان    تیغ    بستن     و    دادی    به  مردمان             
 بر   قتل   آن   روانه   نمودی     در   آن  زمان

در   کعبه   و  طواف   ، چنان   حیله  ها   چرا

در   روز   عید  و  موقع    حج    در   طوافگاه             
جنگ   و جدل   به  رسم  عربها   که  بُد  گناه
دستور  کشتنش  ،  تو   نمودی   چرا     به  پاه             
 ظلم  از   تو  شد،   نماند   برایش       قرارگاه

این  دشمنی    به   ذریه ی5   خیرالبشر      چرا

چون  مملکت  به حکم تو  می بود  و دست تو             
کردن   قیام    در   اثر      قول    سُست     تو
آن یاوران  خودسر  و  خودخواه   و  مست   تو           
 نشناختند    ،  جهل   بود    بر    شکست     تو

ظلم   و جفا   به سبط6 پیامبر(ص)  کنی ، چرا

ای  بی خبر   زِ  دانشی   و   بی   وفا   به   دین             
کردی   شهید   وارث    آن     ختم   المرسلین
ظلم  و  ستم    چرا     بنمودی     به    مسلمین           
 ظلم  این چنین ، کس  دیگری  کرده در  زمین

ظلم   و جفا   به  آل  محمد (ص)   کنی  ،چرا

باشد  حسین (ع)   قافله   سالار    اهل     دین            
 سالاری اش   که  ثابت  و  واضح  بر اهل  دین
ای  دزد  راه  ، از  چه کُنی   در  رهش   کمین           
  باشد  حسین (ع)  پیرو   آن     ختم  المرسلین

دزدی   به    راه   قافله   سالار      دین  ،  چرا

تهمت  بر  آن  زدید  ،  بگفتید  خارجی   است            
 خارج  زِ منزلش شده ،خارج  زِ دین که نیست
تهمت  زدن  به  مرد   مسلمان   روا  که  نیست           
 نگذاشتی  که خلق  ،  بپرسندنش   که  کیست

تهمت   به    پیروان   محمد (ص)   زدی   چرا

آخر  یزید   دانش   و  دینت   چه   بوده   است            
 بنیاد    دین  مگر  که   زِ  جد   تو  بوده   است
تنظیم   مملکت   به   غرورت    فزوده    است            
 در   دین   حق  ،   تو  را    اثراتی   نبوده  است

بازی   به   دین  حق   و   حقیقت   کنی    چرا

آخر  یزید    ، گر    تو  به   دین   معتقد    بُدی            
دین  از  محمد (ص) است، چرا  مدعی   شدی
بود آن حسین (ع) نسل محمد (ص) که دیده ای          
 واضح    بُوَد   یزید ،  تو   از   نسل    هنده ای2

ظلم  و  ستم    به   آل محمد (ص)   کنی     چرا

آن  دیگران  چو شمر  و  تو، از حق  بری3 بُدند         
  از   دوره   جهالت   و   آن   خود سری     بُدند
آنها   اگر   که    پیرو    آن    دین    حق    بُدند           
کی    با     یزید    و   هند    و  سفیانیان   بُدند

بر     پیروان   دین  حق   ،  بنمودن   ستم   چرا

بستند   راه    آب    بر    ذریه ی   رسول (ص)           
 تا  بلکه    امر   و نهی    یزیدی    کند      قبول
آنکس  که امر  و نهی خدا  داند و رسول (ص)           
 نتواند     از     یزید      کند     بیعتی        قبول

خود   را   به   امر   حق   ،  ننماید    فدا   چرا

در   مُلک   مکه  حیله   نمودی   به     ماندنش           
 روی  سوی کوفه  کرد ، که ملت    بخواندنش
آن  کوفیان   که   بهر    امامت       بخواندنش            
 مانع    شدن به  رفتن  و  در   کوفه     ماندنش

آنجا   عبور    راه    بر    آن    بسته  ای     چرا

فوجی4   روانه   کردی    و   بستند    راه    آن          
  بستند    راه    آب  ،    به   قوم   و   سپاه     آن
در  جای   گرم   و  خشک   نمودند    جاه  آن           
 از   تشنگی   به  سوی  سماء   گشت   آه    آن

آب   فرات   را   به   رویش     بسته  ای    چرا

اول  به   دشت   ماریه2 ، چون   خیمگاه     زد            
در  آن   دیار   بانگ   انا الحق3   به   کار   زد
آن  امر  حق  ،   به   مردم    نیکو   شعار      زد          
 خورشید  وار    شعشعه    در   هر   دیار      زد

همراه   حکم   حق  ،  نکند    این    هنر    چرا

حُر   و   برادرش     و   پسرش    با   غلام    آن           
 آگه    شدن   زِ  منصب    و جاه   و  مقام    آن
بشناختن     امامت     آن      از       کلام     آن            
سودن4   جبین  خود   به  بَـرِ5    انتظام6    آن

حُر   با  حسین (ع)  حق،  نکند   همرهی   چرا

حُر    شاهدس ،  یزید  بر  آن  قول  کذب    تو            
اول  به  رأی  و  حکم  تو  می بود   حزب   تو
بر جنگ  آن  حسین (ع)   روان  شد   به  اذن تو           
 آنجا   شناخت   خودسری  و قول  کذب     تو

آخر  زِ   ظلم  و  جور  تو ، حر  کشته  شد چرا

عباس (ع)    آن   یگانه    جوانمرد       روزگار           
 ثابت   قدم   بماند  ،  بر   عهد   خود     استوار
بر   عهد   آن   برادر   و   آن        حی  کردگار          
 نامش    بلند تر    شود  ،   از    اوج       افتخار

خود   را   به   عهد   حق  ،   ننماید   فدا   چرا

هاشم  پسر  عموي  عمر ، صحبتش   چه    بود               
 بر فعل  زشت  ، ابن  عم   خود   مُدعي    نبود
از  خويشي   قوم    بِـبُريد ،   آن    يگانه    مرد            
 جانباز  عشق    كوي   حسيني  ،  مگر    نبود

آن  دعوی اش  به حق  بُد ،  بشکستی اش  چرا

گويا  وَهب   شعاع   حسيني (ع)   بديده  است               
زِ اطراف  كوفه   تا   بِـبَر   وي    دويده    است
جان وسرش چو گوي  به ميدان نثاركرده است           
 از  آن  ميانه ،  گوي   سعادت     ربوده    است

پروانه    گِرد   شمع    نگردد    بگو         چرا

آنها   که    پیروان    حسيني (ع)        نبوده  اند             
زِ اهل   و   دیار    و جبیره   هریوه7  نبوده اند
راضی  به  قتل خود و آن رهبران  پاک  بوده اند           
 چون  از  حسين (ع)  درک  سعادت   نموده اند

مردان  حق   ، به  حق    نکنند    همرهی   چرا

بهر   خدا    ببین    تو   آیا     شمر      ملحدی8            
چون  کشته  شد  حسين (ع)    طرفدار   ایزدی
زنهای  داغ  دیده ،  چه   می بُد        گناهشان            
 آتش   به  آن  جماعت  و  آن   خیمه ها    زدی

نامردی   است  ،  جور  و ستم  این  رقم   چرا

قرآن   که   منع   کرد  ، چنین   کار   ننگ  را             
تعقیب    جنگجوی ،  فراری   زِ     جنگ    را
ای   بدتر   از   منافق   تاتار    و  زنگ  و  روم           
 قرآن   امان    بداده  ،  فراری    زِ   جنگ      را

بر    ضد   امر    حق    عمل   کرده ای     چرا

کردی   اسیر   و   بستی   و   شلاقشان    زدی            
 نَـبْود   روا   به     قاعده ی      حکم     ایزدی
فتوای    مسلمین   تو  از   این  شر  شکسته ای           
 زین  پشت پای  سخت  که  بر  مسلمین   زدی

بر   جمع    مسلمین  ،    بنمودی    ستم    چرا

کوروش  که   پادشاه  عجم   بُد   چنین   نکرد           
 با  چند   پادشاه    بجنگید    و    فتح      کرد
کوروش   به  نسل  پادشاهان   یک  ستم  نکرد           
 ای شمر ببین ،که  گبر2 به  گبری  چنین نکرد

کردی    تو    شرمسار    ،  تمام   عربها    چرا

داد  از  دَمی  ، که  روز   قیامت   شود    به  پاه            
گوین  به  آن  یزید  ، که  کارَت  بُوَد      گناه
آیا   توان   به   روی    پیمبر (ص)   کنی   نگاه          
 حتماً   که  روی  تو  بر  پیغمبرس (ص)،   سیاه

شرمنده  نمی شوي،  زِ  پیغمبر (ص)  بگو  چرا

دستت  دراز  و  پای   تو لنگ است   بر صواب           
 از دست و پای خود به خودت کرده ای  عذاب
بر   قتل  آن  حسین (ع) ، نمودی  چرا   شتاب           
 لب تشنه  کُشتی اش ،  تو  به  نزدیک  نهر  آب

بخشد  خدا   گناه   تو   را  ،   ای  لعین3   چرا

هشدار  ای  بشر ،  نـشوی     همچنان      یزید           
 تا   محتوای   حق  ،  بـتوانی   به  چشم      دید
فرخنده  باد ، طالع4   هر  کس که  حق   بدید           
 کاری   زِ عدل  کرد  و  ره  حق          برگزید

کار   نکو   مگر  نـتواند    بشر    کند  ،    چرا

آسایشی   طلب   مکن  از   چرخ     هرزه  گرد           
 بر  آل پاک  احمد(ص)  مُرسل   ببین چه  کرد
ظلم  و جفای    زاده ی     سفیانیان   و     هند           
 با  زهر خود ،جگر  زِ حسن(ع)  پاره پاره  کرد
منمای شکایت  ای حسن، از چرخ  هرزه  گرد           
 کج  گردیَش، جبین  علی(ع)  را  دو  شقه کرد

وَرنه   جفا   و  ظلم   به  مردان    حق   ،   چرا
***
  1- شاه     2- آواز خوش – الهام       3- حيوانات خشکی  و دریا        4- دشمني- كينه         5- نسل- فرزندان  6- نبيره - فرزند زاده       
  1- ادعا كننده- خصم        2- مادر معاويه لعنت الله عليه            3- دور- بركنار           4- گروه       
  1- آسمان  2- كربلا   3- من حقم   4- ساییدن  5 – پیش  6- نظم- آراستگی  7- نام شهر هرات  8- فاسق– بیدین  
    1- قوم  مغول         2- آتش  پرست           3-رجيم-رانده           4- بخت – اقبال