سوال

به سبب نگاه های زننده و نابخردانه بعضی انسان های بی درد به بیماران مظلوم اعتیاد سروده شد

                     سوال........

سوالی دارم از شما جماعت  مختصر و مفید و بی حکایت
نه بنده دارم از شما شکایت نه جایی از شما کنم روایت

نه قصد توهین و گلایه دارم نه فکر انتقام و کار زارم
چاقوم غلافه ..دهنم مُهر و موم  تو آغوش خدا شدم مثل موم

تندیس بهبودی رو پیدا کردم. بدی هارو با خوبی معنا کردم
یه پرسش ساده و بی گلایه شُسته و رُفته ..خالی از آرایه
وقتی توی خرابه ما رو دیدین خداوکیلی چی گفتین چی شنیدین
به چشمتون کِرم بودیم درسته؟ چهره ما زار و سیاه و پسته؟
ما رو مگه خدا نیافریده؟؟؟چشم شما چرا ما رو ندیده؟؟
یتیم دیدین یه آسمون دلبری ....فقیر دیدین شمیم نیلوفری
به دست فروش و فرّاش محلّه چقدر دادین لباس و گوشت و غلّه؟؟؟
به گدا و اسفندی چقدر پول دادین؟؟؟ شما به یک سگ مریض نون دادین
تو روضه و روزه و پای سفره از جیباتون پُر شده چاه و حفره
پای طرف قطع شده بود شکستین.  چشماتونو رو تموم دنیا بستین
دختر همسایه جهاز نداره. دل شما آروم و قرار نداره
زلزله و سیل اداره داره.  ...حریق تو رو نمیکنه آواره
سرطانی هم دارو و درمون داره ..هر کی مریضه سهمیه نون داره
آه ای خدا اداره ما کجاست؟؟؟؟سازمان ما توی خرابه بر پاست
غذای ما سطل ذباله و جوب. جواب ما درد و گلوله و چوب
یه عمره تو حسرت پس کوچه ها...حقیر شدیم تو بازی بچّه ها
هنوز زنده ام نفس می کشم ....رو کاغذا عکس قفس میکشم
هنوز فرمون میده ذهن خستم.....دل به جز از غیر خدا نبستم
نه پول می خوام نه غذای گرم و پوشاک...سَرَم پُر از گَرده خار و خاشاک
نذر کنید و نماز عشق بخونید ...آی آدما کنار ما بمونید

معتاد در حال بهبودی در دهمین طلوع تابناک خورشید بهبودی اش به لطف پروردگار جهانیان علی احمدی