ویترینِ مغازه

پشــتِ ویتــرینِ مغــازه ایستـــادم ناگهان...
رد شود با یارِ خود ، من را نبیند بی گمان
.
بــاز تنهــا در خیـابــانِ غـــروبِ لحظـه هــا
آتشِ سیگــار و حسرت در دلم تا بی کران
.
قولِ ماندن داد و اینکه تا همیشه هستم و...
بگذریم انگـار کـه چیــزی نبــوده بیـنِ مـان
.
حــال و روزم شد همین لبخند هـای زورکی
تـــا پریشـــانـی و تبعیـدِ زبـــــانم در دهـــان
.
شب شـد و در بیـنِ تاریکی کوچه ، یک نفـر
گفت زودی شهرِ خود را ول کن و اینجا نمان
.
علیرضا آرین مهر