در پایین شعر

تمام شب را بخشیدم بخاطر ستاره هایش

و روز را بخاطر خورشیدش

حالا نه شب دارم و نه روز

و می شنوم:

تو خودخواه ترینی

آرزوزیی برایت نمانده...

و زیست می کنم حرف به حرف تمام تو را

و تو نمی دانی، نمی دانی تو کیستی...

.



سلام شاعر:

حضور تو شد که این بار بر زمین افتاد

سپاسم را به تو می بخشم

شاید... شاید قرار بر اتفاق چیزیست نمی دانم

و نمی دانم دانستن کیست و ندانستن اهل کدام حوالیست

دعایم کنید... خدا با شماست.

«« تو »»

وحیدی(شیرازی) - ۰۷/۰۱/۱۳۹۱