سوخته

درودبرشما
تقلیدی آگاهانه از این شعر حافظ بود باقافیه ی متفاوت اماردیفش همونه
ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم آتش زدم چو گل به تن لَخت لَخت خویش
دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش
کای دل تو شاد باش که آن یار تندخو بسیار تندروی نشیند ز بخت خویش
خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش
وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون آتش درافکنم به همه رخت و پَخت خویش
ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش
موفق باشید

درود گرامی
کار بسیار زیبا و جالبی است
مزین به نقد نافذ استاد بانو عجم گرامی و استاد دژآگه عزیز

درود بر برادر عزیزم.چه قدر زیباست.درباره ی همه ی مسائل سخن گفتی.آفرین برتو.

درود بزرگوار زیبا بود

اساتید گرامی لطفا اگه اشتباهی چیزی هم داره لطفا گوشزد کنید به بنده.

درود

یادآور شعر نابی از حضرت حافظ

اختیار دارید استاد بزرگوار

درود جناب کشاورزی عزیز
عالی بود و زیبا تشکر

درود برشما جناب کشاورزی گرامی
شعری زیبا تر از حافظ ندیده ام.
یک آوانگارد در قرن هشت.
زنده باشید.

درود بر شما بزرگوار
زیباست
پیروز باشید

سلام و ارادت
خداقوت و دستمریزاد
زیبا و دلنشین سروده‌اید
عزت زیاد
⚘⚘⚘

سلام .طاعات و عبادات همه دوستان قبول.ممنونم دوستان گرامی.بنده شاگردی تازه کار هستم که هنوز نیاز به کمک اساتید بزرگواری مانند شما دوستان دارم.

سلام و عرض ادب جناب کشاورزی ارجمند
سپاس از شعر خوبتان.
حافظ نابغه ای تکرار ناشدنی ست.این که با دیوانش مانوس هستید بسیار عالیست.
اما کم کم باید اثر انگشت خودتان باشید.
در ابیات ابتدایی وزن را خوب رعایت کرده بودید،اما در ادامه خارج شدید.
می توانید وزن را بر اساس:
مستفعلن مفاعل مستفعلن فعل(در عروض علمی)
مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن(در عروض سنتی)
اصلاح بفرمایید.
برایتان آرزوی توفیق دارم

ممنونم حضرت استاد بابت دلسوزی و مهربانیتان.واقعا که بر گردن بنده حق دارید بابت راهنمایی هایتان.چشم.انشاالله در این مورد وموارد بعدی اصلاح خواهم کرد.

عالی بود😃😃😃