نسیان

من دچار نسیانم!
ساعتم کجاست؟ عینکم کجاست؟
مهربان من!
بر درخت سالمند حافظه
میوه های تلخ خاطرات دور را
آفت هزار بار تجربه
نورس و رسیده چون شهیدان جنگ نابرابری
بر زمین بایر ضمیر خسته‌ام
می‌تکاند و فقط نشسته‌ام!
من دچار نسیانم!
ساعتم را به دستم ببند!
آگهم کن و بگو
روز یا شب است؟
و کدامین جراره عقربی
 اینچنین ماه را گزید
کو سیاه شد و در محاق خود خزید؟
مهربان من! روز یا شب است؟
باز هم قمر در عقرب است!
عینکم کجاست؟
نازنین! 
چشمهای کور من
بهر دیدن هر آنچه نیست
وانگهی آنچه بایدم به دست
باز محتاج آن ته استکانی عینک است!
مهربان بگو!
 آنکه می‌زید به قعر چاه
هرگزش شود که چشم کور
چاه تار و تیره را سوا کند ز راه؟
عینکم را به چشم کور من گذار
راه را نشان بده ز چاه!