طبیب روی تو

طبیب  روی  تو
  در تو فنـا شد خویش من ، دیگر منی در کار نیست
 جز منــــظـر دیـــدار تو در منـــــظـر دیــــدار نیست
صـــــیقل زدی انــــدیشه ام هــــــم خشت خام سینه ام
 این ســــینه ی آیینه ام دربستـه ی زنـــــــــگار نیست
دل درهـــــــــوای کــــوی تو، در پیچ و تـاب موی تو                                                                         
 افتـاده در راه عمل ، جـــــــای دو صـــد گفتار نیست
در کــــــوره راه عـــــــــــاشقی، پا می فشـارد سینه ام
 پای جــــــــراحت دیــــــده را یارای پای افزار نیست
این مـــــــرغ سرکش  درقفس، افتـــــاده دیگر از نفس
 شد دانه جــــــوی دام تـو، حاجت به هیچ انکار نیست
هـرگز به درمان نسپـرد مـــــــا را طبیب روی تـــــــو
 گر غمــــــزه گر نبود دمی ، گر نرگست بیمـار نیست
اکنون " مظـــفر" چاره جو، گر مرغ دل هوشیارنیست
  در مکتب ســـــاقی نشین گر جام دل سرشـــار نیست
شــــــرب طـــــهور معــــــــرفت، آب حیات ســــلسبیل
 همـــچون صبوحی در سحـر جز در بر دلـــدار نیست
  مظفر جوینی، (تهران -17/12/96)-
 موسسه علمی فرهنگی جهانکده