بختک

با این همه کابوسِ در خوابم
باید بخنـدم بغـضِ سـردم را
با حل شدن در قـرصهای خواب
در خود بریـزم رنـج و دردم را
⇩⇩⇩
من واژه میرقصاندم ؛ او من را
دنیایمان خیلی تفاوت داشت
نـوپا نهـالِ شاعـرش بـودم
تا ریشه دادم او تبر برداشت
⇩⇩⇩
او رفت و خیلی‌ ها رجز خواندند
پیشِ ڪسی" من " وا نمی دادم
قلبم فقط یڪ جای خالی داشت
جز او " ڪسی را " جا نمی دادم
⇩⇩⇩
دنیای من منهای او یعنی...
یک دفتر و تنها همین خودکار
هی شب،دوباره شب،دوباره شب
تکرار و هی تکرار و هی تکرار
⇩⇩⇩
بیهوده دلخوش کرده ام خود را
لعنـت به این شبهای تکراری
لعنـت به این فریادِ زیــرِ آب
لعـنت به ماندن های اجباری

⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩
#محمد_نیکروش