باور

کعبه‌ی خودباوری را بی گمان گم کرده است
هر که خود را دوره‌گرد حرف مردم کرده است
ما تماشا را گناه از چشم روزن دیده‌ایم
چشم دل روشن اگر ما را تجسم کرده است
هر کسی درباره‌ام بد گفته تأثیری نداشت
گرچه دریا را زبانش زهر کژدم کرده است
دیگران را پشت دیوار دلت همسایه باش
دل پذیر از پیش مصرع خطّ سوم کرده است
آن که بر بوم سیاه زندگی گل می‌کشد
در بهشتی مه گرفته، پُر توهم کرده است
من پریشان‌گوی خاطر جمع و مردم سنگ راه
خوشه چین معنی از من نان گندم کرده است
هر خیابان خانه‌ات را می‌رسد اما دلم
آن نشانی را که گفتی پشت در گم کرده است

یاسر سهرابی