مام میهن

سلام‌ دوستان عزیز و ناب!

تاکنون قریب به دوهزار دوبیتی سروده ام که دوبیتی (مام میهن) هم، یکی از آن هاست.

دوبیتی مام میهن، از دیدگاه وزن و قافیه، هیچ اشکالی ندارد؛ اما، چون از دیدگاه زبان و بیان، جناب حکیم گفتند مصراع اول روان نیست، مصراع اول آن را به اشکال زیر بازنویسی کردم. منتظر دیدگاه های نافذ شما عزیزانم هستم:

به عشقت نغمه‌گر، شورِ دلِ من...

برایت جاری آهنگ دلِ من...

فدایت شورشِ نبضِ دلِ من...

و جاری است در اندیشه‌ام مصراع‌هایی دیگر...

شما کدامین مصراع را پیشنهاد می‌دهید؟

البته، این مطلب را هم، خوب می‌دانم که امروزه برخی از منتقدان، کاربرد واژگان را به شکل مخفف و تاریخی آن، نمی‌پذیرند؛ اما، اینگونه کاربرد، ناخودآگاه، با زبان شعری و نوشتاری من عجین شده است؛ شاید علّت آن، تحقیقات و مطالعه‌ی بسیار متون نظم و نثر قدیم، به اقتضای شغل دبیری و تدریس باشد. انشالله در کنار مطالعه‌ی آثار قدیم، مِن بعد، آثار جدید را نیز بیشتر خواهم خواند.

ضمنا، نمونه‌هایی از دوبیتی‌هایم را می‌توانید،
در دفترِ *عاشقانه‌ها* و تحت عنوان‌های شماره‌گذاری شده‌ی *واگویه‌های احساس* بخوانید و نقد سازنده بفرمایید.
سپاسگزارم!