مرا غربتسَرِ دوران بخوانید
اسیرِ درد ِ بی درمان بخوانید
مرا خاطی ترین گو یار را عَبد
به درگاهش چُنان نالان بخوانید
مرا برگی رُخَش زرد ِ دَبوران
به گِردِ باغ ِ غم چرخان بخوانید
مرا " آشفته حال ِ روز چون شب"
جَبین داغِ پریشان جان بخوانید
مرا در دُورِ جبری از ازل بَند
کشیده جورِ این زندان بخوانید
مرا در جستجویش پُر تلاشی
عریر ِ کویِ آن جانان بخوانید
مرا بر ننگ ِ نام و نام ِ هر ننگ
دو دیده ابرِ پُرباران بخوانید
بگو باران بیاید تا بشویَد
به مِهرَش اسمم و "نسیان" بخوانید
پی نوشت :
عریر = مسافر