جان به لب

تا کی به انتظار بمانیم ای عزیز  
 مائی که جان رسیده لبانیم ای عزیز
 با آنکه جرات ابرازمان تهی است 
در راه عشق تو رانیم ای عزیز 
 پیدا نبوده ایم در این سالیان به تو
 شاید ز شرم نهانیم ای عزیز 
 راحت نبوده بگوئیم راز دل 
نزدت بریده زبانیم ای عزیز
 این دم که روی ماه ببینیم روبه رو 
  آن را چو روی تو دانیم  ای عزیز 
 هرچند وصف تو گوئیم نو به نو 
 ما بی غزل نتوانیم ای عزیز   
 بگذر اگر گناه بدیدی در این غزل 
زیرا به کار عشق جوانیم ای عزیز