شاهکار

تو ‌میدرخشی 
مثل واحه ایی در دل کویر 
مثل ستاره ایی در قلب تاریکی 
مثل خورشید بعد از باران 
ترا با قلب ترک خورده ام چکار؟ 
تو بر بادهای سرکش فرمان میرانی 
تو باران را زیبا میکنی 
با تو 
زمین 
با آن زخمهای چرکین و  سر باز
بهترین جا برای زندگی می شود 
با تو دریای طوفانی هم 
پر از آرامش می شود 
با تو‌ 
آواز پرندگان 
بهترین سمفونی تمام دوران میشود 
با تو اقیانوس به حقارت کشیده می شود 
و هیمالیا انگار تپه شنی کودکی هاست
ترا با من متروک چکار ؟ 
تو فقط بی وقفه  لبخند بزن 
تا سهم من از تو 
مثل تماشاگران تئاتر
لذت تماشای یک شاهکار باشد

کوروش فلاح نژاد / مهر ۹۶