بُت من!

آنکه‌ دائم به دلش زهرِ غمت رفت، منم!
آن که از یادِ تو چون هر قسمت، رفت،منم!

فصل پاییز شدم تا تو نگاهی بکنی
برگ زردی که به زیر قدمت رفت، منم!

کوه مغرور تو حالا به زمین افتاده است
پیر مردی که به زیر ستمت رفت، منم!

مو برآشفتی و بر دارِ تو منصوری که-
به قمار سر زلفین خَمت رفت ، منم!

قصه ام وِرد زبان ها شده... گویند آن که
دل و دینش سر قول و قسمت رفت، منم!

بُتِ من! جز منِ کافِر که پرستید تو را ؟!
آن خدایی که طواف حرمت رفت،منم

شاه بیتی که تویی و منِ تک "رکن" کجا!
بیت منفورِ غزل، کَز قلمت رفت، منم!



#ارسلان_ملکوتیان