هیچستان

تمام دنیا را پشت سر جا خواهم گذاشت 
از همه خاطره ها و دلبستگی ها  
از بهار با همه تازه گیها 
از تابستان و گرما
از  پاییزی و باد دل انگیزش 
از زمستان و  بارش وهم انگیز برف 
خواهم گذشت 
از کوهها  و کوهپایه ها 
از جنگل 
از دریا 
خواهم گذشت 
از حس عجیب عاشقی
از لبخند های کودکان 
از هوا 
از غذا 
از باران
خواهم گذشت
از کتاب 
از هنر 
از تاریخ 
از ناهید 
از زمین 
از مریخ 
میگذرم 
از آغوش مادر 
از دست نوازش پدر 
خواهم گذشت 
و مثل کودک یک روزه 
حافظه ام خالیست 
تا گم شوم در هیاهوی کاینات
ترجیح میدهم درون کرمچاله ها سرگردان شوم 
بدون زمان 
خاکستر ناچیز فراموش شده ایی باشم
میان کهکشان
راضی ام به غبارهای کیهانی شدن 
به فراموشی مطلق
برمیگردم به جایی که آمدم 
به گداختگی ستارگان
به اصل خویش 
به حجم های  ناشناخته ی بیکران 
به  فضای بی آغاز و ‌بی پایان
از زمین خسته ام 
به سراغ تو می آیم سهراب 
همانجا پشت هیچستان 

کوروش  فلاح نژاد /  شهریور ۹۶