ناقوس

سلامی مجدد این بار با طعم بحث و رمز گشایی
ابوالفضل عزیز چهارپاره ی زیبایی بود و از جنس کلام خودت
کاملاً اثر انگشتت پیداست و این عالیه.


در حد وسع عرایضم را خدمتتان را سیاهه می کنم.
کمی ها را به بزرگواری بخشید
بریم سر اصل مطلب:

ناقوس می سازد صدایی را
در این کلیسای خیال انگیز
یک راهب تنهای بی کس مرد
از مرگ تثلیثش در این پاییز

شروعی بسیار زیبا
یکی از بهترین راه های برای دعوت مخاطب به ادامه ی خواندن همین مراعات نظیریست که شما در این دوبیت ابتدایی آن را به زیبایی خلق کرده اید.تلمیح.مرگ راهب به علت مرگ تثلیثش!!!
تثلیث،راهب،کلیسا و ناقوس .....عالیه
یک پیشنهاد دارم .حیف است که ناقوس را این قدر عریان مطرح کنیم.به نظرم زیبا تر است اگر آن را به ضورت اضافه ای استعاری یا تشبیهی بیاوریم مثلاً:
\"\"\"\"ناقوس شک آواز می خواند\"\"\"\"
در این صورت هم تشخیص به وجود می آید و هم یک ترکیب جدید که با باقی مصاریع هم بی ارتباط نیست.
(با دیدن واژهی تثلیث یاد این بند از مسمط چند روز پیشم افتادم: )
یک گمشده در میان \"من\" ها
یک روح کبود و سرد و تنها
یک حادثه ی غریب و بی جا
تثلیث \"من\" است ، زیر آوار
درود بر شما
به نظرم این قضیه تثلیث خیلی جای مانور داره....احسنت به شما که از پتانسیلش بهره بردید.

من کودکی در قلب بهمن ماه
با مادری افتاده در تقدیر
دارم خودم را قاب میگیرم
از این جنون سرد دامن گیر

آفرین خیلی جالب بود.
این جا به نگرشتان راجع به جبر و اختیار پی بردم.
البته عبارت \"افتاده در تقدیر\"شاید یک اعتراض به جبرگرایی یا عدم وجود شرایط لازم برای بالندگی باشه!!!

بس کن !نزن بر پیکرم آتش
من کُنهِ سرمای زمستانم
دارم تمام شعر هایم را
در گوش یک جلاد میخانم!!

خیلی زیبا بود .هم رمانتیک و هم سورئال!!
تقبل های زیبایی را ساخته اید.

اینجا اقاقی ها که میمرند
مردان پا برجا که میمیرند
هرشب عروس شعر هایم را
در حجله ای سرخاب میگیرند
این بند برایم از همه ی مصاریع بدیعتر بود.خیلی توصیف نمادین و زیباییست.
برداشتم را نمی گویم که هر کس بنا به زیر ساخت های فکری خودش به معنا برسه.بسیار زیبا بود.

من داغ داغ آتشت هستم
خاکستر سرد مرا بردار
آه ای پریشان شعر،بامن باش
سر را به روی شانه ام بگذار
پریشان شعر\"چه کلمه ی زیبایی!!
از شع پریشان می خواهید که برای آرامش سر را به روی شلنه ی خود شاعرش بگذارد.
اول پریشانش می کنید و بعد آن را د رآغوش می کشید برا آرامش ؟؟
امان از دست شعرا
عالی بود عزیزم

من بند در ویرانه ای مهجور
همکاسه با این بوف های کور
آغوش در آغوش کرکس ها
در گیر و دار این تب ناجور

آقا آفرین (دیگه انقد آفرین گفتم خسته شدم )
تلمیح های زیبایی داری به مسائل مختلف و این نشانه ی مطالعه بالای شماست.
این بند رو هم خیلی دوست داشتم.
/////فقط بازم یه پیشنهاد/////
همکاسه بودن با بوف های کور برام جالب بود.
به نظرم اگه بوف های کور رو نکره بنویسیم بهتره چون اگه معرفه به کار ببریم احتیاجه که از قبل معرفی شده باشند.

\"\"\"\"همکاسه ام با بوف هایی کور\"\"\"\"

ای کاش میشد دور بود و دور
از این جنون پست نامربوط
ای کاش شاعر ها نمی مردند
لعنت براین محدوده ی تابوت


اینجا فقط دست زدن احتیاج بود و بس!!
تنهاییم معنای پایان است
دل درد دارد شعر هایم باز
این چـارپـــاره حرف ها میزد
از مرگ افکارم در این پرواز
حسن ختامت هم مثل اکثر اشعارتون عالی بود.




در کل لذتی بی نهایت بردم از این شعرتون
زیبایی یک اثر هنری همین ابهام های ذهن هنر مند است.
هر گونه چکشی برخورد کردن با مسائل در آثار هنری روح شکوفایی احساسات بکر را می میراند.

شاعر ، یا نه اصلاً هنرمند باید به اعماق احساسات خود برود و آن را بیابد.قایل شدن هر گونه هدف و غایتی برای بیان عواطف و اندیشه ها،محدود کردن آنهاست.
هر چند اگر احساسات عمیق را بیان کنیم نا خود آگاه به هدف هم می رسیم.

اما به قول معروف باید نیت را برون ریزی عواطف گذاشت تا مطلوب حاصل شود .(این دو بند آخر را بعد از خواندن پستی از جناب پیشوا به نام کم شدن معنا نوشتم.)

به ما تبریک می گویم که هدف را فقط و فقط به اندیشه اختصاص داده اید.
این اوج خلاقیت هنریست.


جاودانه بسرایید دوست من
احساستان و قالب بیانش بسیار زیباست