مکتب اندیشه

درود! من شناختی ازسابقه ی شعری جناب نظری عزیز، ندارم،فقط متن روبرو را نقد می کنیم. دراین جا بااثری درقالب شعر نیمایی روبروهستیم،برخلاف گفته ی بعضی دوستان این اثر، شعر سپید نیست.شعرنیمایی مانند شعرکلاسیک وزن عروضی دارد ولی با مصرع های کوتاه وبلند.وبعضا می تواندقافیه هم داشته باشد. وزن در شعر نیمایی از آغاز تا پایان معمولا حفظ می شود،همان گونه که می بینیم،این شعر بابحریاوزن رمل مخبون شروع شده، یعنی باوزن(فعلاتن فعلاتن ...)این ریتم تابند:(گاه یک شلاق هرسو...)ادامه دارد،ولی ازاین قسمت وزن عوض می شودبه جای فعلاتن،فاعلاتن می شود، تابند:(گاه حیرتکده در...)شاعر وزن را از دست می دهد.که از این جا تاپایان دوباره به وزن اصلی بر می گردد،که این تغییر وزن می تواند اشکال باشد.این اشکال موسیقایی ووزنی به شعر لطمه زده است.همچنین شاعر محترم شیوه ی نوشتن شعر نیمایی را رعایت نکرده است.در شعر نیمایی پایان بندی ها باید رعایت شود. که شاعر ، این کار را نکرده است.درپایان ازدوستان خواهش می کنم که با دقت بیشتری شعرهارا بخوانندونظر بدهند.با پوزش!

درود بر رضای عزیز
درذدواره های شمارا همیشه می خوانم واز مفاهیم مطرح شده در آن ها لذت می برم ولی شما که توانایی سرودن دارید توانایی اعمال وزن را تا آخر ودر یک بحر را حتما دارید
قرار نیست هرکه هرجور دلش خواست شعر را بنویسد
عزی دل!
در تتابع اضافات هم تا جایی که درست بنشیند ودر خوانش اشکال ایجاد نکند حرفی نیست
در این شعر شما فقط سه سطر از مدار وزن اصلی خغارج شده وبه جاده خاکی زده است ! درهمان جاده ی اسفالته هنرتان را به دیگر ان عرضه کنید من هم اشعار شمارا وهم خودتان را دوست دارم



گاه می میرد و می میراند

گاه می روید و می رویاند

همه اندیشه ی ماست

مبدا هستی و هر چیز ، که ما می بینیم


گاه یک شلاق ِ هرسوکوب در دستان ِ سرد ِ هرزه باد

گاه تیغی تیز در دستان ِ سلاخان ِ آن اندیشه های ناب انسانی که انسان را ورای جدول ِ اندیشه های بسته می بینند


گاه حیرتکده ای در دل ِ آشوب ِ زمان
می سازد

مثل ِ بوسیدن ِ برگ ِ گل ِ سرخ
که لگدمال ِ حماقت شده است

مثل ِ دستی که بگیرد
دست ِ یک منتظر ِ مرگ که در حاشیه ی غفلت ِ مرسوم مکاتب شده محو از نظر قاعده ها


گاه در ساحل ِ گنداب ِ زمان می میرد

گاه هم از دل ِ مرداب برون می جهد و عالم ِ نو می سازد


چه شگفت انگیز است

مکتب ِ اندیشه

گاه می میرد و می میراند

گاه می روید و می رویاند