تنها ماندم تنها رفتید

درود برادربزرگوارم
غیبت داشتین یه عالمه
خوشحالم که بازم هستید و
شعرزیبایی ازشماخواندم
موفق باشید

درود گرامی
جالب و زیباست
جسارتا به یاد تصنیفی قدیمی افتادم
\"تو را هر گز نمی بخشم تو تنها عشق من بودی ...
همچنین موزون بنظر نمی رسد
مثلا مصرع سوم

فراز بی کسی ها را ، به راز چشم تو دادم


تو در صندوقچه قلبت ، دوای زخم من بودی


درود و مرحیا بر شما جناب فغفوری گرانقدر
غزل زیبا و دلنشینی بود
قلمتان پایدار و ماندگار
دلتان شاد و بی غم

سلام بسیار عالی
سربلند باشید

درودها بر جناب فغفوری گرانقدر

سلام بزرگوار
بسيار زيبا بود

ندارم شکوه ای از دل ، که دل آیینه مهراست

درودبزرگوار

درودها بر شما
غزل زیبایی مهمانتان بودم

درود بر شما

درود بر دوست شاعر

.............. ................................
درود بر همشعر خوبم
زیبااا بود
.............. ................................
تقدیم به اهالی خوب شعر ناب:
پیــــرمرد روستا زاده اے بود که یک پســـر و یک اسب داشت؛ روزی اسب پیرمرد فــــرار کـــرد، همه همسایه ها بـــرای دلـــداری به خـــانه پیـــرمرد آمدند و گفتند: عجـــب شـــانس بدی آوردی که اسبت فرار کرد!
روستا زاده پیــــر جواب داد: از کـــجا می دانید که ایـــن از خوش شانسی من بـــوده یا از بـــد شانسی ام؟ همسایه ها با تـــعجب جــــواب دادن: خــــوب معلومه که این از بد شانسیه!
هنوز یک هفته از این ماجــــرا نگذشته بـــود که اسب پیــــرمرد به همراه بیست اسب وحشی به خانه بـــرگشت. این بار همسایه ها بــــراے تبریک نزد پیرمرد آمدند: عجب اقبال بلندی داشتی کـــه اسبت به همراه بیست اسب دیگـــر به خانه بر گشت!
پیر مرد بار دیگــــر در جــواب گـــفت: از کجا مـــےدانید که ایــن از خوش شانسی من بوده یا از بد شانسی ام؟
فـــــــردای آن روز پـــسر پیــــرمرد در میان اسب های وحشی، زمین خــــورد و پایش شـــکست. همسایه ها بار دیگــــر آمدند و گـــفتند: عـــجب شانس بدی! و کـــشاورز پیــــر گفت: از کجـــا مــے دانید که این از خوش شانسی مـــن بوده یا از بد شانسی ام؟
و چند تا از همسایه ها با عصبانیت گـــفتند: خب مـــعلومه که از بد شانسیه تـــو بـوده پیـــرمرد کـــودن!
چــــند روز بــعد نیــــروهای دولتــــے برای ســــربازگیری از راه رسیدند و تمام جـــوانان ســـالم را برای جـــنگ در ســــرزمینی دوردست با خود بردند. پســـر کشاورز پیر به خاطـــــر پاے شـــکسته اش از اعــــزام، مـــعاف شد.
هـــمسایه ها بار دیگـــــر بـــرای تبـــریک به خانــه پیــــرمرد رفتند: عجب شانسی آوردی که پســـرت مــعاف شد! و کــشاورز پیــــر گفت: از کــجا مـــے دانید که…؟
یادمان باشد:
بـــه \"تدبیرش\" اعتماد کـــــنیم
بـــه \"حـکمتش\" دل بســـپاریم
بـــه او \"تـوکــــــــــــل\" کـــــنیم
و ...
بـــه سمت او \"قدمـے برداریم\".

دلداده ی این غزلسراییم

جناب آقای فغفوری عزیز، سلام علیکم.
..............................................................
مرابیگانه می داند،نظرتنگِ ملامت گو
اصالت نامه ی عشقم، صدای گرمِ من بودی
....................................................................
این بیت به تنهایی، یک غزلِ بسیار زیباست...احسنت بزرگوار.....،البته درچند مورد ، سکته های ملیح دیده می شود که شما بااستادی برطرف خواهید نمود.........(بااجازه ی شما، واگرعمری بود) ازاین بیت....استقبال نموده وغزلی دراقتراح ازشعرتان خواهم گفت.....موفق باشید انشاءا.......

سلام واحسنتها

ابیات زیبایی را سروده اید بزرگوار...
این بیت خیلی به دلم نشست....وهمچنین بیت انتخابی استاد مهر ابادی...

((ندارم شکوه ای از دل ، که دل آیینه مهراست
درین ظلمت سرای غم ، چراغ فهم من بودی))

دست مریزاد .همواره در اوج.

سپاس بسیار لذت بردم ولی متاسفانه با بانو تینا موافقم ..گاهی از وزن خارج شدید و بعضی هجا ها کم و زیاد است ...اما این چیزی از زیبایی غزلتان کم نمیکند ...موفق باشید

بسیار سپاسگذارم بانو و حضور پر مهرتان را ارج مینهم

بسیار سپاسگذارم وحضور پر مهرتان را ارج مینهم

قلمتان نویسا
زیبا و دلنشین

درود جناب فغفوری
بسیار زیبا
فراز بی کسی ها ترکیب بسیار جالبیست دست مریزاد

فراز بی کسی ها را ، به راز چشم تو دادم
تو در صندوقچه قلبت ، دوای زخم من بودی

سلامـ و درود
زیبا بود..
هماهنگی زبانی در تمام مصرع ها رعایت شود بهتر است