آسمان منتظر پر زدن دوباره ات می ماند

آسمان منتظر پر زدن دوباره ات  میماند ...... ای پرستوی خوش الحان غریبانه عشق ...... حال من بی تو هوای درد دارد در سراب زندگی ...... ای امید نا امید خاک درگاهان عشق ..... امشب از درد درون . حال غمین . فریاد سرخ عاشقی ..... امشب از اعماق قلب زخمیم . بشنو تو فریاد مرا .... ای که در حال عبور از روح تنهای منی ...... لحظه ای بر جان بی جانم مدارا کن . ببین ..... این سکوت مانده بر ژرفای قلب و ریشه ام .... با خیال بودنت مهر شکستن میخورد ...... من نمیدانم چه اندوه غریبی مانده بر دلهای ما ..... من نمیدانم چرا این روزگار بی مرام.... این همه دلهای ما را از هوای عاشقی لبریز کرد !! .... او نمیدانست این درد فراق و دلشکستنهای ما .. !!؟ .... ای سفیر مرگ . ای پیغام سبز آسمان . اندکی بر جان بی مقدار من تاخیر کن .... بعد عمری درد هجران و فراق عاشقی .... آن پرستوی شکسته بال رویا و خیال قصه ها ..... عاقبت بر کلبه ویران من . تن پوش شد ..... سالهای بی کسی با یاد او ...  سخت تنها و نفس گیر و عذاب آور گذشت ..... واقفم بر حال و این درد به جان افتاده ام .... خوب میدانم که وقت عاشقی بگذشته است .... فرصت احوالپرسیها دگر بگذشته است .... لیک اندک فرصتی دیگر مرا مهمان این مهتاب کن .... چند روزی بیش و کم فرقی ندارد در حساب روزگار ..... چند روزی با وصالش خواب شبهای مرا تعبیر کن .... 😔 .... س . ع 🍂 94/9/14