چلچراغ اشک هایم

حیف از آن عمری که با " من " زیستم (!)

حروفی که نای حرف زدن ندارند
خسته اند ... خسته اند ....
در تکلم ِ کورباش ِ کلماتـــــــــــــــــ
چشم های ِ خسته ی ِ مرا
از من گرفته اند ... (!)
حیف از آن عمری که با " من " زیستم (!)
سگ ها پارس می كردند...
آنها جامه ی ِ مرا پاره كردند مرا جویدند
استخوان های مرا به دندان كشیدند ...
هرگز بعد از آن شب
مهلتی برای گفتن آنچه بر من گذشت به دست نیامد... (!)
در چهار دیواری ِ بودن های ِ من...
 برف می بارد!
تناسخ یا تکامل . .
 بیست و شش سال است
هزار سال زندگی کرده ام ؟ .
غم دل را خٌم دل می داند ماهمه تاج سر طوفانیم
چون مجمری پرآتشم کز سر دخانم می‌رود.
کـاش بـادی بیـایـد
و یـادی را بـا خـود بیـاورد .در کوچه باد می آید
این ابتدای ِ ویرانی ستــــــــــــــــــ ... (!)
سـونـامـی ِ چشـمـانـم در راه اسـتـــ .سال هاستــــــــــــ
 دیگر هیچ آب و صابونی  حباب نمی شود (!)
در بـکـارتِ چشـمـهـایـم
جـای مـانـده انـد
اشـکـهـایـم
حرفهای ِ تلنبار شده ی ِ این انباری ِ لعنتی ِ متروکه
که نامش را "دل" نهاده اند!
دخیل بند ِ بغضم باش... زیر ِ این باران ِ بی وقفه ی ِ حباب!.
سوزدم این آتش ِ بی‌دادگر بنیـــآد..
می كنمــ فریـــآد ای فریـــــآد ای فریـــــــــآد
وای بر من... همچنان می سوزد این آتش!
به شكارت آذین بسته ام ... مرگ!  
با لامپ های ِ نئون ِ رنگی (!)
با چلچراغ ِ اشک هایم ...
یک روز سرانجام با تو , وداعی آبی می کنم
آن زمـان کـه دلـم را بـه آب سـپـردم
وداع رنـگـش نیـلـی نبـود
دیری ست به كجا رفتن ِ خویش را
پنهان تر از همیشه
از بام ِ شبی بلند می نگرم
پ:ن:میان من وُ ... این تغزل ِ مغموم
فاصله ای ست
که میان ِ همه ی ِ مفاهیم آسیمه ام هنوز
نامیش نیست!
– —––уєѕ , ι αм ƒαllιηg

چه آرامــ می میــــرم در ضــــربانِ کنــــدِ بی کســـی