این ترانه فقط مال توست

بیا این ترانه فقط مال توست

دوباره به من یک غزل هدیه کن

که بعد از تو کارم فقط گریه بود

همینجا به یادم کمی گریه کن

چیه علت اینکه هرگز نشد

که تا حد کافی ببینم تو رو

چی میشه کنارم بمونی که من

یه مقدار اضافی ببینم تو رو

تو انقد بزرگی که شاید نشه

به این راحتی اینو اثبات کرد

به حدی تو زیبا شدی خوب من

که حتی نمیشه تماشات کرد

به اندازه ای می پرستم تو رو

که دنیا مو پُر کرده تصویر تو

به حدی نگاهت اثر می کنه

که شاعر شدم تحت تاثیر تو

تو انقد عزیزی که هر شب برات

یه رویای ناب آرزو می کنم

به جایی رسیدم که با عکس تو

نشستم دارم گفت وگو می کنم

تو انقد قشنگی ، به این شک نکن

که هرگز نه محتاجِ آرایشی

به شکلی خدا آفریده تو رو

که شاید نشه مال هیشکی بِشی!..