بدرود ای آشنای همیشه غریب

خوش آمدی به قبرستان باورم,ای عشق* ستاره بخت تو دیگربارطلوع نخواهد کرد* غروبش ابدیست...* پس بمان در اعماق تاریکی ومدفن باورهای ترک خورده ام* آرام بیاسای درقعر کشتی خاطرات به گل نشسته ام* تو را دراین برگ ریزان غمناک پاییزی به دست نسیم شبانگاهی می سپارم* تا از غروبستان سرزمین زودباوران دورت کند* ودرخواستگاه ازلی خورشید باغریبی وبیکسی... درسحرگاهی مملو از سکوتی نفرت انگیز* به سینه سرد خاک بسپارد* خداحافظ ای اولین وآخرین... بدورود ای آشنای همیشه غریب... خداحافظ ای عشق... خداحافظ... ______________________________________________