معرفی شاعر کُرد عبدلله په شيو

عبدلله په شيو شاعر پرآوازه کردستان !
عبدلله په شيو در سال 1945 در روستاي بهکرا ( بيرکت ) از توابع شهرستان اربيل واقع در شمال کردستان عراق ديده به جهان گشود .تا دهه 1970 در کشورهاي روسيه ، ليبي و سويس به دور از وطن سپري کرد. او درجه دکتراي خود را در رشته زبان و ادبيات کردي از دانشگاه مسکو دريافت کرد .
عبدالله په شیو از صداهای ماندگار و اصیل شعر امروز عراق، است. اولین مجموعه شعر خود را با نام « اشک و زخم» در سال 1967 به چاپ رساند و تا کنون ده مجموعه شعر از او منتشر شده است. «په شیو» جزو شاعران مطرح نسل دوم کردستان عراق و از هم نسلان «شیرکو بیکه س» و «لطیف هلمت» است. در سال 1973 به دلایل سیاسی از کشور خود خارج و هم اکنون در کشور فنلاند به سر می برد. او در سال 1983 دکترای زبان و ادبیات کردی را از قسمت خاور شناسی دانشگاه مسکو دریافت کرد و هم اكنون به تدریس این زبان می پردازد.
شعر او سرشار از تصویرهای بدیع و آکنده از شاخصه هايي چون زندگی، عشق، وطن، غربت، آزادی، مبارزه، عدالت خواهی و درخشش آهنگ های فراموش شده ی طبیعت پاک انسانی ست. زبان شعر او چون دیگر شاعران هم روزگارش پر طنین و کوبنده است و او با استفاده از این شكل زبان هر آنچه زشت، ظالمانه و غیر انسانی ست می کوبد. عبدالله په شیو در شعرهایش رنج و محرومیت ملتش را به تصویر می کشد، چرا که شعری ست لبریز از تعهد به مردمش. خصوصیت عمده ی آثار او در این است که برخلاف شعر شيركو بيكه س كه عموماً روشنفكرانه و استعاري ست، شعر او هم قشر تحصیل کرده و شعر خوان و هم مردم عادی را به يك ميزان جذب مي كند، چرا که پژواک غمگنانه ی مصیبت های فراموش نشده ي آنهاست.
په شيو اگر نگوئيم محبوبترين اما يکي از محبوبترين شاعران کرد در هر چهاره پاره کردستان است . شيوايي کلام و تسلط په شيو بر زبان کردي ، با وجود استفاده وي از قالبهاي نوين شعري ، سرودههاي وي را چنان در ميان مردم کرد محبوب کرده است که بسياري از اکراد حداقل شعري از وي را در حافظه خويش دارند .
وي همچنين صاحب کرسي استادي ادبيات در دانشگاه " الفاتح " ليبي بوده است.