تعامل جهانی راهی سوی کامیابی

بسیاری از انسان ها در جای جایِ زمین با کار رویِ راهکارها و برنامه هایی که منجر به بهزیستی ، شادکامی ، آرامش و رضایتِ قلبی و پایدار می گردد توانسته اند به معجزۀ سلامتیِ روانی ، اخلاقی و جسمی پی برند.
باید پذیرفت که اگر آنها توانسته اند به این معجزۀ بزرگ و ارزشمند دست یابند پس هر کسِ دیگری نیز می تواند با تحقیق و بررسی و پیگیری و قرار دادنِ قدم هایِ خود جایِ پایِ آنها به این درجه و مقام در زندگی نائل گردد.
مسلماً هر چیزی که بتواند به مواردِ شفابخش کمک کند و یا دوری از هر چیز که شادی و آرامش و رضایتِ درونی را در انسان افزون سازد ، راهِ رسیدن به قلّه یِ موفقیّت و سلامتیِ روحی- روانی- اخلاقی وجسمیِ انسان را هموار و مساعد می سازد.
پایبندی و پایفشاری و استقامت بر رویِ باورها و آنچه می تواند وسیله ای باشد برایِ رسیدن به پیروزی و رستگاری ، بها و تاوانی را هم به همراه دارد که انسان باید شهامت و جسارتِ کافی برایِ پرداختنِ آن را داشته باشد.
یافتنِ قوی ترین و کارساز ترین ابزارها و بهترین و مناسب ترین امکانات موردِ نیاز و همچنین فراهم ساختنِ شرایطِ لازم برای رهسپاری از جمله مواردی است که قبل از سفر باید تدارکِ آن از سویِ انسان دیده شود و آمادگیِ کافی در این جهت کسب گردد.
انسان باید بیابد و بیاموزد روش هایی را که به مؤثر بودنِ او کمک کرده و زندگیش را افتخار آمیز می کند و او را به تلاش و کوشش واداشته و نیز نقشِ اساسی و کلیدیش را بنابر استعدادها و قابلیت هایش مشخّص می سازد و وابستگی و تقلیدِ کورکورانه یِ او به غیر را به کمترین حدِّ ممکن و به میزانِ منطقی کاهش می دهد.
دوستیِ جهانیِ آدمیان به صورتِ داوطلبانه و آگاهانه برایِ تعامل جهتِ بالابردنِ سطحِ کیفیِ زیستن با قرار دادنِ دانش و تجاربِ شخصی در اختیارِ یکدیگر بدونِ در نظر گرفتنِ جایگاهِ اجتماعی ، سن ، جنسیّت ، ملیّت ، نژاد ، گویش ، دین ، میزان تحصیلات و ... که در چهارچوبِ اصولی مشخّص و برنامه ریزی شده و سازمان یافته انجام پذیرد و انگیزه ، امید و نیرویی مظاعف را به منظورِ رهایی از هر آنچه زندگی را سویِ سقوط و زوال و انقراض می راند به جامعه یِ بشری ارزانی دارد حرکت را سمتِ اوجِ سعادت و امنیّت و رفاهِ انسانی شتابِ فزاینده ای می بخشد.