سرقت ادبی ممنوع!

هر سخنی، دارای اصل و نسبی هست که ریشه در اندیشه ی یک انسان دارد. اگر اندیشه را از یک انسان بدزدند، دیگر چه برای او می ماند؟
وقتی نویسنده و یا شاعری، مطلبی را از تراوش اندیشه ی خود، بر روی کاغذ می آورد، آن مطلب در حکم عضوی از وجودش هست؛ روح و روانش هست؛ به تراوش اندیشه ی خود، عشق می ورزد و برایش بسی سخت و زجرآور است که سخنش به یغما برود.
آهای شمایان که شعر و سخن شاعران و نویسندگان را به نام خودتان در فضای مجازی انتشار می دهید! به هوش!
شما می توانید از ترواش اندیشه ی دیگران برای پرورش روح و روان خود استفاده کنید؛ اما حق دزدی ندارید!
خداوند سخاوت دارد. به شمایان نیز اندیشه عطا فرموده است. کافی است: اندکی اندیشه کنید؛ به خود بیایید و از اندیشه تان، به راه درست استفاده نمایید.
زهرا حکیمی بافقی
22 دی ماه 95.