نگاهی به داستان پستچی (چیستا یثربی)

پستچی : چیستا یثربی
داستانی عاشقانه که در دوران جنگ ایران و عراق ، خاطره وار عشق دختر جوانی را به پستچی محل که او هم پسر جوانیست سریالی روایت میکند.
کلیه عناصر داستان ، به تاثیر روانی واحدی می انجامد که از عشق ناشی می شود و مخاطب را متاثر می کند.
بنا بر این در بررسی ساختار داستان،هماهنگی و عملکرد درست عناصر و تاثیر روانی روی مخاطب بیانگر ساختاری درست را دارد.
بنده بیان عامیانه و رئالیسم بودن داستان را نمیپسندم که البته تنها یک نظر سلیقه ایست و نویسنده درک خود از هستی را ناخوداگاه در کارش دخیل می کند و در واقع هر نویسنده ای میتواند با توجه ذهن و اندیشه صاحب سبک باشد.
در پستچی ، با تصاویر سینما گونه ی زیادی روبه رو میشویم که برای دید سینمایی من بسیار لذت بخش بود.
مثل صحنه های کمدی که به خاطرِ اسمِ چیستا ، برای راوی پیش می آید و پیر مردی که او را مدام چیتا خطاب میکند و یا لحظه ای که علی ضد نور در مقابل چیستا پیش می آید بسیار حماسی و زیباست که البته اشاره نویسنده به ( تمام قهرمانان جهان) از بار تصویر کاسته است.
همچنین موتور سواری علی و چیستا و بارش باران که در طول داستان نقش پررنگی را ایفا میکند
درام رمانتیکی را در ذهن مخاطب منقش میکند.
گریه ی چیستا کنار بیمارستان روانی و همراهی بیماران با او(بی انکه بپرسند) که به همراهی کلاغ ها و سگ های ولگرد و در نهایت تمام تپه، که گویا با چیستا میگریند برایم بسیار تاثیر گذار بود .
دویدن در کوچه هایی که پر از مردان مو تیره است و آفتابی که دیگر رنگ طلایی ندارد هم جزو تصاویر زیباییست که میتوانید در این داستان وارد آن شوید.
از دیدگاه من صحنه هایی که چیستا در بیمارستان شاهد عقد پیک اسمانیش (علی) و ریحانه در کنار مادر مریض علی است یکی از تصاویر خاصی است که خانم یثربی به خوبی به ان پرداخته است.
در بررسی داستان واضح بودن طرح کلی و پیوند بین مقدمه و تنه و منطقی بودن بحران ها و مشکلهای داستان(از لحاظ داستانی) نویسنده به خوبی روح و زندگی را درون داستانش دمیده و مخاطب را به راحتی به سمتی که میخواهد سوق میدهد.
از نکات دیگری که میتوان بررسی کرد پرداخت به مشکلات دهه شصت و اشاره به ترس و فضای بسته آن روز هاست و همچنین نقش زن در جامعه که بیشتر صرف رخت شستن ،صف نان،کپن و... می شود که از نظر نویسنده بیشتر به کنیزی میماند.
نویسنده به نوعی از فضای آن روزها گلایه مند است که بی شباهت به این روز ها نیست.جنگ در بوسنی و لبنان و اکنون سوریه و یمن و عراق
سامان قاسمیان