نقد گونه ای بر شعری از فروزان شهبازی

فروزان شهبازی حس خوبی در غزلهایش هست و همین کافی است تا ایشان را یکی از غزلسرایان خوب سایت بدانیم در این پست می خواهم آخرین اثر ایشان را بر اساس ارتباط افقی که شاید به نوعی مهمترین بحث غزل از نظر نقد ژانرگرا باشد
می توان وضعبت ارتباط افقی ابیات یک غزل را بصورت زیر دسته بندی کرد:
1-ارتباط عادی: یعنی بین واژه ها یک ارتباط عادی با تصاویر ساده که معمولا درک ان زیاد نیاز به دقت ندارد
مثل این بیت حافظ:
گرچه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد
2-ارتباط فنی قوی:یعنی بین دو مصرع یک ارتباط قوی تصویری خیالی هست که نیاز به دقت بیشتری برای درک زیبایی ها و گاها معنی ان هست مثل این بیت حافظ:
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند
3-ارتباط الهامی خاص که منجر به بروز نوعی ((آن)) در بیت می شود که کاملترین و مهمترین ارتباط افقی است مثل این بیت حافظ:
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مساله آموز صد مدرس شد
اما بررسی غزل ایشان از این منظر:
چندیست حال واژه های من خراب است
در چشمهایم جاده ای در پبچ و تاب است
نوع ارتباط افقی:2
هی می دوم در کوچه سرگردان و گیجم
ذهنم لبالب از سئوال بی جواب است
نوع ارتباط افقی:1
در لابلای این گسلهای تب آلود
آمار مرگ واژه بی حد و حساب است
نوع ارتباط افقی:2
از بس که کابوس نبودت پا گرقته
ایلی درون دفترم محکوم خواب است
نوع ارتباط افقی:2
تلخ است تنها بی پناه شهر باشی
هر شب ببینی آرزوهایت سراب است
نوع ارتباط افقی:1
روی کویر شانه هایم درد جاری است
هرگونه نقشی می زنم نقش بر آب است
نوع ارتباط افقی:3
با آرزوی موفقیت برای خانم شهبازی گرانقدر