یادی ازاستاد:مجیدفروتن شاعرنوپردازبختیاری

نوشته:خالدبایزیدی(دلیر)
مجیدفروتن ازشاعران بلندآوازه نوپردازبختیاری وازپایه گذاران جریان شعرادبی
«شعردیگر»صبح امروزدرسن 67سالگی درمنزل شخصی شان درشهرستان
فارسان استان چهارمحال بختیاری پروازرابه خاطرسپردوجامعه ادبی ایران و
بختیاری های نازنین رابه سوگ نشاندبرای یادی ازاین شاعر جاودانه ها چند
شعرراازنابترین اشعارش رابرگزیده ام وتقدیم حضورتان می دارم
..............................................................................................
1-
ماه
درچشمه سارگندم ها
چهره می شوید
رویاهاخیس می گذرند
عشق من
پای بوته های طلایی رنگ
به خواب می رود
........................................
2-
پیش ازآن که ابرهابنشینند
مرابه گیسوداری
درمرگ من
دردهان مرده ام می آویزی
مرابه گیسوداری
ونمی دانی:
آنگاه که مرده ایم
اندوه نیزمرده است
.........................................
3-
همیشه ماندن
ای کوه
همیشه بودن نیست
باکوه گفت:
زاندوه استوار
باماه گفت:
اماهمیشه ماندن وبودن
میراث جاودانه ی خاک است
..............................................
4-
زخمی اگرم باشد
زخم توست
زخمی به چشم
زخمی به دل
زخمی به زبان
درقفای ستاره ای سوزان
زخمی اگرم هست
اززخم توست
نشان کوچک دریایی
که پریان اش برآب می گذرند
نشان آن که سوختم
به دیدارت ای ستاره ی سبز!
پریان سوگوارمی بینم:
بابالهای سپید
نشانی اگرم دارم
ازتوست
که می خوانمت
وهیچ نیافتمت
به سالهای دلم؟!
.........................................