سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 9 فروردين 1403
    19 رمضان 1445
    • ضربت خوردن حضرت علي عليه السلام، 40 هـ ق
    Thursday 28 Mar 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      پنجشنبه ۹ فروردين

      پست های وبلاگ

      شعرناب
      مخمس شیخ بهایی
      ارسال شده توسط

      ابوالفضل احمدی

      در تاریخ : جمعه ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ ۲۲:۴۶
      موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۱۸۵۰ | نظرات : ۱

      مخمس شیخ بهایی
      مُخمّس یا تخمیس به مسمط پنج‌مصراعی می‌گویند که چهار مصراع اول آن همقافیه (مصرع) هستند. معمولاً دو مصراع آخر مخمس تضمینی از یک غزل مشهور است.
      (تضمین شیخ بهایی از خیالی بخارایی است ، گویی هلالی جَغَتایی (بدرالدین هلالی استرآبادی از بزرگترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم) هم از خیالی بخارایی (احمد بن موسی خیالی معروف به خیالی بخاری از شاعران قرن نهم) تضمین برده.... ، غزل هلالی را در پایین نوشته ام)
      🌻اگر به موسیقی علاقه دارید میتوانید آهنگ را با صدای بانو هایده از یوتیوب گوش دهید :)
       
      -----------------🌻------------------
        https://youtu.be/-ZCbiZzF5Aw
      --------------------------------------
       
      تا کــِی بـه تــمــنــای وصــالِ تـــو یـــگــانه                اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه؟
      خواهد به سر آید، شب هجران تو یا نه؟               ای تــــیــر غمــت را دل عــشـــاق نــشـــانه
                                        جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
      رفــتـم به در صـومــعهٔ عـابد و زاهــد                      دیدم همه را پیش رُخت راکع و ساجد
      در میکده رَهبانم و در صومعه عابد                      گه مـعـتکف دِیـرم و گـه ساکن مسجد
                                         یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه!
      روزی که برفـتند حریفان پـی هر کار                    زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمّار
      من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار                     حـاجی به ره کـعـبه و مـن طـالـب دیـدار
                                       او خانه همی جوید و من صاحب خانه...
      هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو!                هر جا که روم پـرتــو کاشانه تــویــی تو!
      در مــیکــده و دِیـــر که جــانانه تویی تو                 مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو 
                                       مــقصود تویــی! کــعبــه و بتـخانه بهانه....
      بلبل به چمن زان گلِ رخسار نـشـان دید                   پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
      عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید                  یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
                                       دیوانه منم! من! که روم خـانه به خــانه
      عاقل به قوانین خرد راه تو پوید                           دیـوانــه بـرون از هـمـه ، آیـین تو جوید
      تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید                          هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید
                                        بـلبـل به غـزلـخوانــی و قـمـری به تـرانه
      بیچاره بهائی که دلش زار غم توســت             هرچند که عاصی است ز خیل خدم توست
      امید وی از عاطفت دم به دم توست             تــقـصـیـر خـیـالی به امــیـــد کــرم تــوســــت
                                        یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
      ---------------------------------------------------------------
      🌻واژگان
      رَهبان (rahbān) :
      نگهبان راه؛ نگه‌دارندۀ راه.
      صومعه (so[w]me'e) :
      1-کوه یا مکان مرتفعی که راهب یا عابد جهت عبادت در آن جا به سر می‌برد ؛ عبادتگاه راهب در بالای کوه
      2- خانقاه: بنایی برای عبادت، ریاضت، اجتماع، سماع، و زندگی درویشان و صوفیان
      معتکف (mo'takef) :
      کسی که برای عبادت در مسجد یا گوشۀ دیگر اقامت کند؛ گوشه‌نشین
      دیر (deyr) :
      1-جایی که راهبان در آن اقامت کنند و به گوشه‌گیری و عبادت بپردازند؛ صومعه
      2-دیر مغان : آتشکده 
      عیان ('ayān) :
      ۱. به چشم دیدن؛ دیدن به چشم.
      ۲. یقین در دیدار.
      ۳. (صفت، قید) ظاهر؛ آشکار.
      عاصی ('āsi) :
      ۱. آن‌که از کسی یا چیزی به ستوه آمده است.
      ۲. نافرمان؛ عصیان‌کننده؛ سرکش.
      ۳. گناهکار.
      خیل (xeyl): 
      هجمه ، گروه ، دسته
      امــیــدوارم شادمــان و سـلامــت باشــیــد
       خرداد ماه 1400 خورشیدی
       

      ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
      این پست با شماره ۱۱۳۶۸ در تاریخ جمعه ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ ۲۲:۴۶ در سایت شعر ناب ثبت گردید

      نقدها و نظرات
      طاهره حسین زاده (کوهواره)
      جمعه ۴ تير ۱۴۰۰ ۲۳:۳۵
      سلام و درود و احترام
      مثل همیشه زیبا خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
      شیخ بهایی یقیناً یکی از معدود نابغه های کل قرون در کل جهان است.
      یادشان گرامی خندانک روح شریف شان شاد خندانک
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0