صبح

میدانم روزی زود صبح ما می آید میدانم پرده هارا میدرم می آید میدانم پشت هر ابری خورشید و شبش مهتابی است با تمام نادانی همه این را میدانم.... شگفتم که چگونه یک چشم . نگاه . ترهء مو این چنین خاکستری را رنگین کمانی میکند.. کوه من ها شکست و خاک شد ولی  کار من پرواز است گرد و خاکم توفان شوق موهایش مرا تندباد کرد میدانم ببین میبینم میپیچم لای موهای تو سوزنده است لمس چشم های تو اما من بی رنگم سردم ساکت میسوزد پر پرواز من زمین را میگذرم خودم را که بی تو یادم نیست اما من میدانم پرده ها را میدرم مانع هارا میپرم سد هارا میشکنم از هر کوره راه بیغوله ها بوی تو می آید راه تو می آیم... می دانم...