لارستان

خانه زادِ کَرمِ مردم لارستانم
سالیانیست سَرِ سفرَیِشان مهمانم

نیمی از عمر مرا پیشه در این شهر گذشت
من نمک گیر مرام و کرم ایشانم

قسمی نیست ولی اینهمه تأکید رواست
عاقل اندیشه کند در سخنم میدانم

برکه ها ساخته در آخرِ بی نام و نشان
من از این بخشش و افتادگیَش حیرانم

مسجدی ساخته با گنبدی از گوهر ناب
هردو گلدستهء آن راهبرِ ایمانم

مسجد و مدرسه و برکه و خیرات و نذور
از خداوند جهان عذّتِشان خواهانم

جای جایِ وطنم لطف خدا هست ولی
تا نفس هست در این شهر خدا میمانم

پنجم اردیبهشت نودوپنج:جلال پورسلیمانی