شنبه ۱ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ باریکان شاعر فرهنگ باریکانی (صالح)
|
|
|
|
که طاهر سالهایی در سفر بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسرت عشقت بدل ماند و قرار از دست رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسرت عشقت بدل ماندو قرار از دست رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثنوی سازم من از این هفت بند
پند خوش دارم، ندارم من گزند
صالح این دفتر نمی گردد تمام
تا بیابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناله ی نــی با دعا همساز کن
ربنـــــّا را بـی سخن آغــاز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تمام ذوق مستی به همه جمال هستی
شده آن طریق صالح همه شوق حق پرستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی بیار ساغر اردیبهشت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمــــد بهــــار خــّرم و گلـها جــوان شدنـد
گلــها به باغ بـار دگــــر میهمـان شدنــد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید آمد و خنده بر رخ عالم زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـا را ز کـوی میــکده داءم صـــدا کنند
این لولیـــانِ مست مــــداوم نــدا کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نه مثل آفتابی که چنــان فرود دارد
نه هلال ماه مانی که سر سجود دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجــب تـلالــــؤ نــوری از آسمــــان آمـــــد
عجــب کـرامت و شوری به ارمغــان آمــد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بمناسبت رحلت جانگداز فخر عالم امکان حضرت محمد مصطفی (ص)
شب سعادت احمد ،شب وفـــــات محمـد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فـصل پــــاییز گشت و فصل خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسین ای شهنشاه ظالم ستیز به پیش پیمبر تو بودی عزیز
اگر دست زهرا نوازد سرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غدیر خم چه پیش آمد
بر سرآیین و کیش آمد بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید قــــــــربان راعـــــــزای امت حق کرده اند
ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر ورد سحر
تقابل با تصنیف چهره به چهره رو به رو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوشــــــــــمـندان تفاوتی نکند
عمر برگ و حیات هر انسان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لیله القدر است امشب در حریم کبریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غنچه لبخند زده بار دگر تکراری
کن تاّمل غزل و قافیه خندان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نو بساخت شاهد و ساقی حیات را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو از دل چون حکایت ها کند .......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقان مژده دیدار به صالح دادند
اینچنین مژده زعشّاق مبارک بادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا شیــدا و رســـــوا کردی ای دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مطـــرب عشق عجب ســـاز و نــوایی دارد
در طَـــربخــانه ی دل حـــال و هــوایی دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید آمد و خنده بر رخ عالم زد
احوال زمین و آسمان بر هم زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صالح بهار خنده زد و خالقش ستود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم با عاشِقِی همسر، غزل دیگر نخواهم گفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بردی از من تو تنها، ای عشق افسونگر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صالح هزار نکته بباید نوشت تا
تکمیل گردد این غزل ناتمام ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نه مثل آفتابی که چنان فرود دارد
نه هلال ماه مانی که سر سج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست بری بر دعـــــــا، نکته ی دیگر مپرس
دل فکنی بر قضا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چه فرخنده شبی بود و مبارک سحری
ملک و حور به رقص آمده با جلوه گری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صالح این طوق عبادت ،تو به جان بر تن کن
چون تو را سود کند ،هیچ به جانان نفزود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـــــــرخیز و صــــالحا قــــدحی پر شراب کن
کانجا به هیچ می نخرند های و هوی ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بمناسبت رحلت جانگداز فخر عالم امکان حضرت محمد مصطفی (ص)
شب سعادت احمد ،شب وفـــــات محمـد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زینب ای تــو قهــــــــــــرمان کربلا
ای به هر درد و م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جامه سبز تو را دیدم و گفتم چه عجب
نفس باد بهار آمد و گلها به طـــرب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که در مسلک رندان تو یکی باشی و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ثـــــــــــــــار الهی در حضور خدا
به هر دو جهان گشته ای مقتدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اراده نموده است پروردگار
.......
حسین است سر حلقه روزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غدیر خم چه پیش آمد بگو بر سر آئین و کیش آمد بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نهانخانه دل نقش رخ یاری هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن سرزمین که ز عشاق جان گرفت
مشهور گشت و لقب طالقان گر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه را غنیمت دان ،چون دگر تو نتــوانی
عمر رفته چون طی شد،آن تو باز گردانی
حاصلش حیات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید مبعث بر همه فرهیختگان شعر ناب مبارک باد
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
و درودبرخواهرعزیزم 
سیاوش آزاد
محمد شریف صادقی
شهرام بذلی 
