پست های وبلاگ

شرکت‌های ریز و درشت بسیاری در جستجوی این دُر گران‌بهای هوش مصنوعی‌اند، در پی ساختن ماشینی که فکر کند. بیشترشان فعالیت‌هایشان را مخفی نگه می‌دارند. اما آی‌بی‌ام این‌طور نیست.

آی‌بی‌ام می‌خواهد واتسون را به‌عنوان ابزاری در اختیار عموم بگذارد که امتحانش کنند. در نیویورک، نزدیک خیابان معروف سیلیکون الی، ساختمان بزرگی است که واتسون را در آن به نمایش گذاشته‌اند تا برای هوشش کاربردی پیدا کنند.

نیویورک آرام آرام مرکز متخصصان هوش مصنوعی می‌شود. بعضی‌ها، جوان‌های الگوریتم‌کاری هستند که در بخش مالی کار می‌کرده‌اند و بعد از بحران چند سال پیش وارد این حوزه شده‌اند.

بعضی دیگر از آن سوی رودخانه، از آزمایشگاه‌های معروف بل در نیوجرسی که مال شرکت ای‌تی اند تی است، آمده‌اند – جایی که سال ۱۹۴۷ اولین ترانزیستور ساخته شد. آزمایشگاه بل در زمینه تشخیص کلام برای شبکه‌های تلفن هم تحقیقات مفصلی انجام داده – حوزه‌ای که یافته‌هایش آشکارا با تلاش برای دست‌یابی به هوش مصنوعی هم‌راستا است.

نیویورک که بودم،‌ سری زدم به بیمارستان مموریل اسلون کترینگ. می‌خواستم با یک متخصص سرطان دیدار کنم که از مهارت واتسون در جمع‌آوری داده برای گسترش اطلاعات خودش استفاده می‌کند. در واقع واتسون اخبار تازه‌ترین تحولات حوزه کاری او را با توجه به نشانه‌هایی که برایش تعریف می‌شود، در می‌آورد.

بعضی از متخصصانی که اخیرا دیده‌ام می‌گویند به زودی وارد دورانی می‌شویم که تشخیص پزشکی کامپیوترها آن‌قدر از تشخیص انسان‌ها بهتر می‌شود که علم پزشکی به سرعت به سمت دنیای هوش مصنوعی می‌رود. از جمله کسانی که این حرف را می‌زد، وینود کهوسلا، سرمایه‌دار هندی‌تبار مقیم کالیفرینا، بود که پارسال دیدمش.

اما متخصصی که در نیویورک دیدم معتقد بود پزشک همچنان مهم‌ترین بخش پزشکی خواهد بود. می‌گفت از واتسون برای گسترش اطلاعاتش استفاده می‌کند، اما نه برای این‌که تشخیص بیماری بدهد.

این‌که ماشین‌ها بالاخره چه موقع در تفکر از انسان پیشی می‌گیرند، پرسشی است که زیاد شنیده می‌شود. کسانی که در این حوزه کار می‌کنند نگران حرف کسانی هستند – مثل ری کورزوایل، سرپرست تیم مهندسان گوگل – که می‌گوید در آینده نزدیک بشر زیر سایه ماشین‌های هوشمند می‌رود.

آقای کورزوایل مدت‌هاست به این نتیجه رسیده که روزی (احتمالا سال ۲۰۵۰) هوش کامپیوترها به ما انسان‌ها می‌رسد. دو سال بعد از آن تاریخ – طبق نظریه معروف مور – هوش‌شان دو برابر ما خواهد بود.

بدیهی است که آن روز منطق حکم می‌کند همه چیز را به ماشین‌ها بسپاریم، چون بهتر از ما می‌دانند، و می‌توانند وضع همه چیز را بهتر کنند.

اما بیشتر متخصصانی که من دیده‌ام، به مفهومی که آقای کورزوایل تعریف کرده، یعنی نقطه‌ای که ماشین‌ها به جای انسان‌ها بر مسند قدرت تکیه می‌زنند، معتقد نیستند، و می‌گویند هوش مصنوعی یک آستانه مشخص در سیر تحول قدرت کامپیوترها نیست، بلکه بازتابی است توان رو به رشد کامپیوترها – چه برای جستجو، چه برای یافتن روندها در انبوه داده‌هایی که روز به روز هم بیشتر می‌شوند.

هر گامی که در این راستا برداشته می‌شود، هر خبری که از پیروزی کامپیوتر بر انسان – در شطرنج یا مسابقه تلویزیونی – منتشر می‌شود، گویی یک گام به لحظه موعود نزدیک می‌شویم. لحظه‌ای که ماشین‌ها از هر جهت به اندازه بشر فانی هوشمندند.

اما موضوع این است که پردازش اطلاعات و یادگرفتن از این فرایند، صرفا یکی از مهارت‌هایی است که بشر کسب کرده – تا حدی مشخص البته.

از نگاه خیلی از ما، مهارت کامپیوترها در پردازش حجم عظیم اطلاعات تحسین‌برانگیز است، اما هوش انسان نمی‌شود. ممکن است این فرایند مدت‌ها ادامه پیدا کند. هر روز خبرهایی تازه‌ از دستاوردهای حیرت‌انگیز کامپیوترهایی مثل واتسون بشنویم. خبرهایی که نشانه پیشرفت به سوی هوش مصنوعی است، اما نه دست‌یابی به هوش مصنوعی حقیقی.

مثال می‌خواهید؟ همین تبلتی که رویش می‌نویسم – و در هر جمله که می‌نویسم کلمه‌ای را به تشخیص خودش 'درست' می‌کند.

پیتر دی